Tlenoterapia hiperbaryczna poprawia funkcje poznawcze u pacjentów po udarze – analiza retrospektywna

Tło:

Poprzednie badania wykazały, że tlenoterapia hiperbaryczna (HBOT) może poprawić funkcje motoryczne i pamięć u pacjentów po udarze w fazie przewlekłej.

Cel:

Celem niniejszego badania jest ocena wpływu terapii tlenem hiperbarycznym (HBOT) na ogólne funkcje poznawcze pacjentów po udarze mózgu w fazie przewlekłej. Przeanalizowano charakter, rodzaj i lokalizację udaru jako potencjalne czynniki modyfikujące.

Metody:

Przeprowadzono analizę retrospektywną pacjentów leczonych tlenem hiperbarycznym z powodu przewlekłego udaru mózgu (>3 miesiące) w latach 2008–2018. Uczestnicy byli leczeni w wielostanowiskowej komorze hiperbarycznej zgodnie z następującymi protokołami: 40 do 60 sesji dziennie, 5 dni w tygodniu, każda sesja obejmowała 90 minut 100% tlenu przy ciśnieniu 2 ATA z 5-minutowymi przerwami w oddychaniu co 20 minut. Klinicznie istotną poprawę (CSI) zdefiniowano jako > 0,5 odchylenia standardowego (SD).

Wyniki:

Badaniem objęto 162 pacjentów (w tym 75,3% mężczyzn) w średnim wieku 60,75 ± 12,91 lat. Spośród nich 77 (47,53%) miało udary korowe, 87 (53,7%) udary zlokalizowane były w lewej półkuli mózgu, a 121 (74,6%) doznało udarów niedokrwiennych.
Terapia tlenem hiperbarycznym (HBOT) spowodowała istotny wzrost we wszystkich domenach funkcji poznawczych (p < 0,05), przy czym 86% ofiar udaru osiągnęło CSI. Nie stwierdzono istotnych różnic po HBOT między udarami korowymi a podkorowymi (p > 0,05). Udar krwotoczny charakteryzował się istotnie większą poprawą szybkości przetwarzania informacji po HBOT (p < 0,05). Udar lewej półkuli mózgu charakteryzował się większym wzrostem w domenie motorycznej (p < 0,05). We wszystkich domenach poznawczych, wyjściowa funkcja poznawcza była istotnym predyktorem CSI (p < 0,05), natomiast rodzaj, lokalizacja i strona udaru nie były istotnymi predyktorami.

Wnioski:

Terapia tlenem hiperbarycznym (HBOT) powoduje znaczną poprawę we wszystkich obszarach poznawczych, nawet w późnym stadium przewlekłym. Kwalifikacja pacjentów po udarze do terapii HBOT powinna opierać się na analizie funkcjonalnej i wyjściowych wynikach oceny funkcji poznawczych, a nie na rodzaju udaru, lokalizacji lub stronie uszkodzenia.