Skuteczność terapii tlenem hiperbarycznym w łagodzeniu bólu mięśni

Zespół fibromialgii

Zespół fibromialgii charakteryzuje się rozległym bólem i tkliwością w określonych punktach anatomicznych, zwanych punktami tkliwymi. Dokładna patofizjologia fibromialgii pozostaje niejasna; jednakże zaproponowano kilka potencjalnych przyczyn, w tym nieprawidłowości mięśniowe, zaburzenia snu, dysfunkcje fizjologiczne i zmiany neuroendokrynne.

 

Zmiany zwyrodnieniowe mięśni u pacjentów z fibromialgią wynikają ze zmniejszonego przepływu krwi i miejscowego niedotlenienia. W przypadku zaburzeń krążenia, niedokrwienie, które następuje, obniża poziom adenozynotrifosforanu (ATP) i zwiększa stężenie kwasu mlekowego. Tlenoterapia hiperbaryczna ułatwia lepsze dostarczanie tlenu do tkanek, potencjalnie zapobiegając uszkodzeniom tkanek spowodowanym niedokrwieniem poprzez obniżenie poziomu kwasu mlekowego i pomoc w utrzymaniu stężenia ATP. Uważa się, że w tym kontekście tlenoterapia hiperbaryczna (HBOT)łagodzić ból w punktach wrażliwych poprzez eliminację miejscowego niedotlenienia w tkance mięśniowej.

 

Zespół bólu regionalnego złożonego (CRPS)

Zespół bólu regionalnego złożonego charakteryzuje się bólem, obrzękiem i dysfunkcją autonomiczną po urazie tkanek miękkich lub nerwów, którym często towarzyszą zmiany koloru skóry i temperatury. Tlenoterapia hiperbaryczna okazała się obiecująca w łagodzeniu bólu i obrzęku nadgarstka, a jednocześnie poprawia jego ruchomość. Korzystne działanie HBOT w zespole bólu regionalnego (CRPS) przypisuje się jej zdolności do zmniejszania obrzęku spowodowanego obkurczeniem naczyń krwionośnych pod wpływem wysokiego stężenia tlenu.stymuluje zahamowaną aktywność osteoblastów i redukuje tworzenie się tkanki włóknistej.

 

Zespół bólu mięśniowo-powięziowego

Zespół bólu mięśniowo-powięziowego charakteryzuje się występowaniem punktów spustowych i/lub punktów wyzwalanych ruchem, które wiążą się ze zjawiskami autonomicznymi i towarzyszącymi im zaburzeniami czynnościowymi. Punkty spustowe zlokalizowane są w napiętych pasmach tkanki mięśniowej, a samo uciskanie tych punktów może powodować tkliwy ból w dotkniętym obszarze oraz ból rzutowany w oddali.

 

Ostry uraz lub powtarzające się mikrourazy mogą prowadzić do uszkodzenia mięśni, skutkując pęknięciem siateczki sarkoplazmatycznej i uwolnieniem wapnia wewnątrzkomórkowego. Gromadzenie się wapnia sprzyja dalszemu skurczowi mięśni, co prowadzi do niedokrwienia poprzez ucisk zlokalizowanych naczyń krwionośnych i zwiększone zapotrzebowanie metaboliczne. Ten brak tlenu i składników odżywczych szybko obniża lokalne poziomy ATP, ostatecznie utrwalając błędne koło bólu. Tlenoterapia hiperbaryczna była badana w kontekście miejscowego niedokrwienia, a pacjenci poddawani tlenoterapii hiperbarycznej zgłaszali znacząco podwyższone progi bólu i obniżone wyniki w skali VAS (Visual Analog Scale). Poprawę tę przypisuje się zwiększonemu wykorzystaniu tlenu w tkance mięśniowej, skutecznie przerywając błędne koło niedoboru ATP i bólu wywołanego niedotlenieniem.

 

Ból w chorobach naczyń obwodowych

Choroby naczyń obwodowych zazwyczaj odnoszą się do stanów niedokrwiennych kończyn, a w szczególności nóg. Ból spoczynkowy wskazuje na ciężką chorobę naczyń obwodowych, występującą, gdy spoczynkowy przepływ krwi do kończyn jest znacznie ograniczony. Tlenoterapia hiperbaryczna jest powszechną metodą leczenia przewlekłych ran u pacjentów z chorobą naczyń obwodowych. Oprócz poprawy gojenia się ran, tlenoterapia hiperbaryczna łagodzi również ból kończyn. Hipotetyczne korzyści płynące z tlenoterapii hiperbarycznej obejmują zmniejszenie niedotlenienia i obrzęku, zmniejszenie akumulacji peptydów prozapalnych oraz zwiększenie powinowactwa endorfin do receptorów. Poprzez poprawę stanu podstawowego, tlenoterapia hiperbaryczna może pomóc w zmniejszeniu bólu związanego z chorobą naczyń obwodowych.

 

Bóle głowy

Bóle głowy, a zwłaszcza migreny, definiuje się jako ból epizodyczny, który zazwyczaj dotyczy jednej strony głowy, często towarzyszą mu nudności, wymioty i zaburzenia widzenia. Roczna częstość występowania migren wynosi około 18% u kobiet, 6% u mężczyzn i 4% u dzieci. Badania wskazują, że tlen może łagodzić bóle głowy poprzez zmniejszenie przepływu krwi przez mózg. Tlenoterapia hiperbaryczna jest skuteczniejsza niż tlenoterapia normobaryczna w podnoszeniu poziomu tlenu we krwi tętniczej i powodowaniu znacznego zwężenia naczyń krwionośnych. Dlatego tlenoterapia hiperbaryczna jest uważana za skuteczniejszą niż standardowa tlenoterapia w leczeniu migren.

 

Klasterowe bóle głowy

Bólom głowy typu klasterowego towarzyszy wyjątkowo silny ból wokół jednego oka, często towarzyszy im przekrwienie spojówek, łzawienie, zatkany nos, katar, miejscowe pocenie się i obrzęk powiek.Inhalację tlenu uznaje się obecnie za doraźną metodę leczenia bólów głowy typu klasterowego.Badania wykazały, że tlenoterapia hiperbaryczna jest korzystna dla pacjentów, którzy nie reagują na leczenie farmakologiczne, zmniejszając częstość kolejnych epizodów bólu. W związku z tym, tlenoterapia hiperbaryczna jest skuteczna nie tylko w leczeniu ostrych ataków, ale także w zapobieganiu wystąpieniu klasterowych bólów głowy w przyszłości.

 

Wniosek

Podsumowując, tlenoterapia hiperbaryczna wykazuje znaczący potencjał w łagodzeniu różnych form bólu mięśni, w tym takich schorzeń jak zespół fibromialgii, zespół bólu regionalnego, zespół bólu mięśniowo-powięziowego, ból związany z chorobą naczyń obwodowych oraz bóle głowy. Poprzez eliminację miejscowego niedotlenienia i wspomaganie transportu tlenu do tkanek mięśniowych, tlenoterapia hiperbaryczna stanowi realną alternatywę dla pacjentów cierpiących na przewlekły ból oporny na konwencjonalne metody leczenia. W miarę jak badania zgłębiają zakres skuteczności tlenoterapii hiperbarycznej, staje się ona obiecującą interwencją w leczeniu bólu i opiece nad pacjentem.